Straszny Przypadek Z Parasolem - Grzegorz Turnau

Gdy w czasie słoty

Wicher i grzmoty

Słońce nie świeci

Deszcz jakby z rynny

To w domu dzieci

Siedzieć powinny

Lecz Grześ inaczej

Tę rzecz tłumaczy

Mamy nie pyta

Parasol chwyta

I w deszcz po dworze

Zmyka jak może

A wiatr powiewa

Aż zgina drzewa

W parasol dyma

Grześ mocno trzyma

Więc go do góry

Niesie pod chmury

Grześ z parasolem

Leci nad polem

Już o obłoki

Zbił sobie boki

Czapka rogata

Nad nim ulata

Już ich wysoko

Nie dojrzy oko

Grześ w górze znika

Nie ma psotnika

Nazajutrz rano

Wszędzie szukano

Trudno rzec śmiało

Co się z nim stało

Bo kara Boża

Tam gdzie swawola

Nie ma Grzegorza

Ni parasola