Eit Kapittel For Seg Sjølv - Vreid

Dei beksvarte stunder åleine

I den kaldaste mørktid

Då væta er den einaste venen

Og otta er berre mi

Då er einsemda stundom vakker

Ho gir tankane spelerom

Og skolten den blir brukt

Til å skapa heidendom

For fanden lokkar og lurer

Allestader ein går

Sjølv her eg sit åleine

Er det faenskapen som rår

Det er best å bli sitjande slik

Å tenkja på meg og mitt

For om andre skulle bry seg

Så vil einsemda kjenna seg snytt

Då gir eg svarte i dømande profetiar

Om kva som er den rette veg

For ingen kan vel fortelja

Kva som er godt eller ilt for meg

Nei då sprett eg heller korken

Og skjenker meg litt øl

Så kan de slarva i fred

Om tylen som er

Eit kapittel for seg sjølv