Oddaj - Vito Bambino, Natalia Szroeder

Oddaj, to co zabrałaś mi oddaj już, bo za długo to masz

Sołtys wybudował drogę, więc mogę przyjść

Przyjdę i odbiorę, nie zostaje na herbatę

Pogaduchy o tym, jak to kiedyś było pięknie

Skoro jestem, to Ci powiem u mnie nieźle

A teraz swoim palcem wskażesz miejsce

Powiedz, w której z szkatułek

Jaki kolor i na której z półek znajdę swoje imię

Na pudełku, co w nim jest

Zaufanie me, mam po ojcu i po mamie

W końcu się uwolnię

Nie odnajdziesz śladów, prowadzą do oceanu łez

Bez Ciebie będzie lżej

Na powierzchni płynę

Wiem, że nigdy więcej już, nie pozwolę

Wolę mieć kontrolę i oddać Tobie mogę jedynie gniew

Nie, patrz co za bezsens

Ty i ja i ta kłótnia na wiecznie

Będę pamiętała, że wybór mój wybrałam źle

I mnie połamało wtedy, byłam zepsuta długo

Oczy otwarte, na krótko przed drugą

Czekając na sen, aż uratuje mnie

Pomóż mi i nie uśmiechaj się za grosz

I oddaj zanim zgubisz, to na

Zawsze, kiedy Cię widzę to mam pasztet, a nie mózg

Chciałeś nie mówić już, usta na klucz

Daj torbę, a do niej wrzucę, co Twoje

Zanim czas znów stanie i zrobi mi z bani pranie

Nie chcę biec, a Ty stoisz człowiek-kamień

Jakby nic Ciebie nie intere

Czy Ty wiesz, ile walczę ze sobą?

A czy Ty wiesz, ile ja mam za sobą?

Nie odzywaj się

Trzymam Cię za słowo

Uważaj na siebie i żyj zdrowo

Bo ja zamierzam iść do przodu

W jedną stronę bez powrotu

Pozostawiam po mnie na oczach Twych pył

Życzę Ci byś żył(a) tysiące lat

A mijają nam bez siebie

Nijak