Met Sterven Beboet - Turia

De ogen, dichtgeschroeid

Geklommen tot de onbegrijpelijke hoogvlaktes

Om te ontkomen aan het melancholisch gemurmel

Verblind door het wemelende rumour

Een geur van gemeenschap

Lokt jou de afgrond in

Een onmiskenbaar instinct

Gooit jouw lijf

In een put van bloedrode lichamen

Door de hitte verdreven

Ter aarde gestort

Jouw levenswil, met sterven beboet