Już nie wczoraj - Shellerini, The Returners

Wczoraj umarło, nie rozczulam się nad truchłem

Choć bywa różnie to nie muszę strzec się luster

Już nie wczoraj, a jeszcze przed jutrem

Bez trzech szóstek w tle

Przez te pajęczyny dróg mknę

Przestałem patrzeć wstecz, grzech to na to czas trwonić

Każdy dzień, dobrym dniem by zacisnąć dłoń na broni

Zionie zwiastun wojen, pokój ludziom dobrej woli

Zbyt silni by dać się zaszczuć tej penerze paranoi

Hajs nas nie zniewolił, czas — uspokoił trochę

A co widział monitoring dawno spłynęło rynsztokiem

Do mnie pod kloszem

Typy noszą dumę w sercu

Prosto, bez lęku i bez stada terapeutów

My zbiór strzępów, zgiełku nocy i dnia

Im mniej słów, tym więcej czynów, co się ciskasz?

W biegu ku szczęściu wtóruje nam ambicja

Ambicja przez która każdy z nas po parę blizn ma

Znów na walizkach

W nas krzyk, za nami popiół

Choćby cały świat był przeciwko stawimy opór

Nasz dymi upór, do dołu oni nas nie ściągną

W stadzie białych kruków zbyt cenimy sobie wolność

Niesie para reeboków, jak wiatr niesie te zwrotki przez chodnik

Spokój, mój strażnik warowni

I choć ponoć kwit wszystkim wokół rządzi

To żaden z moich ludzi od wartości nie odstąpił

Pomimo klątw dziś mocniejsi w duchu

Pewniejsi ruchów już bez spięć i duchów

To dla moich druhów, każdy bity, kuty w ogniu

Dziś bliżej dachu świata choć uciekał grunt spod nóg

Bunt pomógł się odkuć, powrót do domu

Bez wybujałych bonzów, nowobogackich japiszonów

Bez fali klonów, clownów, dziwnych sporów

Zazdrość, nienawiść - nie cierpię na żadną z tych chorób

Te płuca smogu pełne jak my nadziei

Znamy track tych podziemi, Imperium jak Steve Buscemi

Od życia bonus — umiejętność by coś zmienić

Świat kolorów już nie skąpi, słońce weszło w zenit