W końcu - Republika

On w końcu dotknie cię

Ten przenajpierwszy raz

I przemieszają się

Zapachy waszych ciał

I już nie powiesz: nie

A cicho szepniesz: tak

I tak zakończy się

Sen który dotąd trwał:

Twe dzieciństwo

Do domu wrócisz i

Najmilej jak się da

Powiesz «dobranoc» im

«cześć mamo»… «tato pa»…

A w swym pokoju dziś

Do rana będziesz łkać

I twój pluszowy mis

Na dobre z łóżka spadł

Nie pytaj jaki to był szyfr

Bo raz się zamykają drzwi

Do dzieciństwa

Tu nie pomoże nawet ci

Wyrwanie kilku kartek tych

Z pamiętnika

Choć nie koniecznie dziś

Choć nie koniecznie z nim

To się musiało w końcu stać

To się musiało w końcu stać

To się musiało w końcu stać

Ze właśnie dziś

Straciłaś swe dzieciństwo

To właśnie dziś

Straciłaś swe dzieciństwo