Блізка - Nizkiz

Не падобна на ману,

Не падобна на сон

Так бяруць нашу мару

У бясконцы палон.

Цалаваныя плошчай –

Сэрцы хто маляваў

Хто не заплюшчыў вочы

Нібыта немаўля.

Быццам бы ўсё ўжо знікла

Быццам усё адбылося

Быццам бы шчасця звыкласць

Прабіла нас наскрозь

Сыдзе зіма імкліва

І апранае зноў

Два белых-белых крылы

Чырвоны мой анёл

Развіталіся з дзяцінствам

Бо засталіся тут

Зазірнуўшы злачынцу

У душу, поўную ільду

Мая белая стая

Між дамоў і мастоў

Паміж пеклам і раем

Выбірае любоў

Быццам бы ўсё ўжо знікла

Быццам усё адбылося

Быццам бы шчасця звыкласць

Прабіла нас наскрозь

Сыдзе зіма імкліва

І апранае зноў

Два белых-белых крылы

Чырвоны мой анёл

І пыталася маці:

«Дзеткі, дзе ў вас баліць?

Што паспелі вы страціць?

Чым той боль выдаліць?»

«Няма часу для болю!

Няма часу на стому!

Паміж пеклам і раем

Выбіраю НАШ дом!»

Каб усё хутчэй ужо знікла,

Каб толькі адбылося,

Каб толькі шчасця звыкласць,

Прабіла нас наскрозь.

Сыдзе зіма імкліва

І ўздымае зноў

Два белых-белых крылы

Чырвоны мой анёл