Powrot Do Przeszlosci - Mor W.A., Wigor Mor W.A., Łyskacz

Minęło kopę lat, ten dziecięcy świat

W nas żyje cały czas

Beztroski byt dorosłych dzieci

Nie ma to jak wrócić na stare śmieci x2

Na obrzeżach miasta zasadzone

Osiedle całe skąpane w betonie

Rodziny tutaj przydzielone

Często wielodzietne, przez prezesów mieszkaniowych zrodzone

Ludzkie epizody, budzące zgody, niezgody

Po dzień dzisiejszy też nie rozerwalne przyjaźnie

Wtedy to dopiero każdy miał wyobraźnię

Małolaci głodni wrażeń

Każdy dążył tylko, do spełnienia swoich najskrytszych marzeń

Nie zważając na konsekwencje

Na pograniczu narażeń od najmłodszych lat snuły się anegdoty

Matka powtarzała — ty nie pasujesz do tej hołoty

Słuchać tego nie miałem najmniejszej ochoty

Brałem klamoty i już biegiem na podwórze

Żeleźniaki, maściaki standard niebylejaki

Już jako dzieciaki nieźle sobie radziliśmy

Na nogi postawiliśmy całą naszą okolice (proste)

W szoku byli rodzice, kiedy to przynieśliśmy

Do domów pierwszy zarobiony uczciwie hajs

Jego sobie nie przywłaszczyliśmy, z nimi się dzieliliśmy

Dla nas wszystkich była to nie lada gratka

Wychowani na kartkach, dalej akcja wartka

W szkole niejedna wpadka, na wywiadówkach

Matka musiała wysłuchiwać tych wszystkich uwag na mój temat

Dla przykładu później musiała mnie zrugać

To jednak nie była metoda

To ten rejon przede wszystkim mnie wychował

Nigdy nie będę tego żałował, blok artystyczny, vis a vis Pekin

Rodzice w pracy, pociechy zostawione bez opieki

Minęło kopę lat, ten dziecięcy świat

W nas żyje cały czas

Beztroski byt dorosłych dzieci

Nie ma to jak wrócić na stare śmieci

Patrzę na zegar, w myślach cofam wskazówki

Widzę moje osiedle z czasów podstawówki

Wszystkie miejsca znajome, przy których czułem się malutki

Duży skwer przed blokiem, z drzewem na środku rosnącym

Tam rzucaliśmy się głogiem (i wspinaliśmy wśród pnączy)

Z tym miejscem wiele mnie łączy, gdzie z kolegami zajarani

Między klombami z betonu podpalaliśmy saletrę

Nikt nie chciał wracać do domu jak jeszcze było przed zmierzchem

Dni wtedy były beztroskie, a życie takie piękne

Choć z roku na rok coraz bardziej świadome

Coraz więcej chwil spędzanych poza domem

Pierwszy zarobek i pierwsze szlugi spalone

Pamiętasz ziomek?

(pewnie, że pamiętam)

Jak cieć z budowy deptał nam po piętach

Karkołomne eskapady na budowę metra

I fundamenty kościoła komu do szczęścia wtedy potrzebna była szkoła

Kto wtedy chodził na lekcje kiedy dookoła były atrakcje większe

To były dobre czasy, dobre czasy

To było dobre miejsce (to było dobre miejsce)

Kiedy tak rejonem się przechadzam

Myślami wracam przyglądam się chodnikowi

Tu stawiałem pierwsze kroki

To przetarte szlaki przez nasze nogi

Z czasem asfaltem wylane drogi

Co to były za czasy, donaldy za baksy

Pod pewexem od cinkciarzy

No i pierwsze bronksy — Warka w baryłkach na wagsach

A na kolanach Asia cichodajka, życie to bajka

Urwis myślał co tu zbroić i czasu nie trwonił

Byle by pośmigać z ekipą na rollerkach

Pyknąć w Warszawiaka, no i jakaś prywatka

Małpka flaszka na zapojkę byle co

Wtedy nikt nie wiedział co to koks

Na topie była Samantha Fox i Sabrina Salermo

Kolorofony, Unitra stereo, do północy zabawa

Po powrocie w domu raban

Starzy znowu założyli szlaban

A koleżka na gigancie, trzeba było kopsnąć żarcie

I z dnia na dzień, niespodziewanie

Przywitało mnie dorosłe życie

Lecz o dzieciństwie nigdy nie zapomnę

To we mnie żyje, beztroski byt dorosłych dzieci

Nie ma to jak wrócić na stare śmieci

Minęło kopę lat, ten dziecięcy świat

W nas żyje cały czas

Beztroski byt dorosłych dzieci

Nie ma to jak wrócić na stare śmieci x