Serce - Marek Grechuta, Anawa

Za smutek mój, a pani wdzięk

Ofiarowałem pani pęk czerwonych melancholii

I lekkomyślnie dałem słowo

Że kwiat kwitnie księżycowo, a liście mrą srebrzyście

Pani zdziwiona mówi: «Cóż, to przecież bukiet zwykłych róż.»

Tak, rzeczywiście.

Więc cóż Ci dam?

Dam Ci serce szczerozłote

Dam konika cukrowego

Weź to serce, wyjdź na drogę

I nie pytaj się «Dlaczego?»

Weź to serce, wyjdź na drogę

I nie pytaj sie «Dlaczego?»

Stara baba za straganem wyrzuciła wielki kosz

Popatrz jak na złota drogę

Twój cukrowy konik skoczył

Popatrz jak na złotą drogę

Twój cukrowy konik skoczył

Za smutek mój, a pani wdzięk

Ofiarowałem pani pęk czerwonych melancholii

A pani?

Cóż, nie chce tych róż

Że takie brzydkie, że czerwone i że z kolcami

Więc cóż Ci dam?

Dam pierścionek z koralikiem

Ten niebieski jak twe oczy

Popatrz jak na złotą drogę

Twój cukrowy konik skoczył

Popatrz jak na złotą drogę

Twój cukrowy konik skoczył

Dam Ci serce szczerozłote

Dam konika cukrowego

Weź to serce, wyjdź na drogę

I nie pytaj sie «Dlaczego?»

Weź to serce, wyjdź na drogę

I nie pytaj sie «Dlaczego?»