Uyumam Lazım - Kolera

Yetinmekle özgürüm, rağbet etmek bir düğüm, çözdükçe oldu kördüğum

Beklemekle geçti ömrüm, dalga vurdu kumda suyuna kavuştu

Bir biz kaldık, beklemeyi bilemedik, bacı doğdu kuruntu

Herkes layiğini buldu, yok bunun mubalağası ya da yahutu

Krallık kendine hükmedebilmektir

Kendine sözü geçemeyenin devrile boyu

Geçti kulağı boynuzun boyu

Krallık ilk kendini yenmektir, hadi gel tanı da tam üstüme bas

Bu kızın hüznü de kendine has, buz gibisiniz işlersiniz iliğime ince ince

Söylenip duruyor ayaklarım, diyor «Ey sahip dinlenmen lazım.», lazım

Sabah oldu ve gece kibrini yitirdi o hâlde benim de biraz uyumam lazım, lazım

Gelecek yoksa geçmiş de yoktur, bunun üzerine uzun uzun düşünmen lazım, lazım

Biz yareni yaren bizi bekler, uyanmamak üzere uyumam lazım, lazım

Kış güneşiyle ışıtmaya kalkma beni, tanırım ben o sinsiyi senden iyi

Günebakan'lar da boynunu eğdi, insanlar iyi ama temiz değil

Hepsi eksik yaptı sana Kolo, kuçu kuçu bile daha sadakatli

Canlıya değil kabir ehline giderim, rahmetten payı olana güvenirim

Artık laf çalamazlar, hepsini bir nur kovalar

Adamı perçeminden tutup atacaklar haberi yok, fal okları şeytan işi oyalamalar

İmandan çıktın haberin mi olur, nice nice ateş denizinde boğulur

Sen beni sevmesen de olur, söyle fahişenin aşkından n’olur

Ona sevdamı anlatsam pişkin değildir, yanlış anlar, başıma iş gelir

Sözü zehir, gönül elden gitti ve ses kesildi

Cana gıda iki lokmam var, o da helaldir, taştan çıkar, sözüme güç verir

Kafiye nehir, başım göğe erdi ve akıl baştan gitti

Söylenip duruyor ayaklarım, diyor «Ey sahip dinlenmen lazım.», lazım

Sabah oldu ve gece kibrini yitirdi o hâlde benim de biraz uyumam lazım, lazım

Gelecek yoksa geçmiş de yoktur, bunun üzerine uzun uzun düşünmen lazım, lazım

Biz yareni yaren bizi bekler, uyanmamak üzere uyumam lazım, lazım