Wyjeżdżam Na Wschód - Karwan

Wyjeżdżam na wschód, jak Kolej Transsyberyjska

Czuję chłód, zaciskam dłonie, widzę biel na moich knykciach

Nie ma bardziej obcej, niż ta, co była najbliżej

Gdy znajomy głos zmienia swój ton, jak equalizer

Życie da Ci wpierdol jeszcze nie raz, mały, wiem to

I doceniaj zwykłe dni, gdy w końcu się skończy piekło

Ziomale w okopach tu jak Linia Maginota

Chcieli wszystko od razu i spalili się w blokach, znów

Trudno o cierpliwość, gdy nie widać z dala celu, co?

Droga to nie welur, ziom, a snajperzy tu celują jak w Sarajewie

Przez kolejny sztorm płynę jak karawele

Nie boję się niczego, oprócz tego, że mnie strach obejmi

Puste słowa warte mało, tak jak ruble

Chcili postrach, wyglądają tak jak strach na wróble

Nie żyję dla Ciebie, w razie co dla Ciebie umrę

Podpisano, Karwan 2020, GUGU movement

I nie ma Ciebie dziś

I widziałem siebie w tej trumnie

Choć one spełniają sny

To patrzę dziś na nie nieufnie

I nie ma Ciebie dziś

I widziałem siebie w tej trumnie

Choć one spełniają sny

To patrzę dziś na nie nieufnie

Nie pogadam dziś z psychiatrą, bo jak powiem zgodnie z prawdą to mnie zamkną

Gadam z osiemnastką, co za dobrze zna to bagno

Mówi do mnie: «nigdy nie wybaczaj jej»

Za to, że skończyła z sobą, nigdy nie zobaczę jej

Dzięki za gadkę, gdy to, czy przeżyje stanowiło zagadkę

Dzięki, na zawsze, nawiedzają mnie te duchy z przeszłości

Że przechodzi mnie ten chłod, aż do kości

Mosty palą się jak szlugi na osi

Ziomy jadą po te szlugi do Rosji

Białe domy i czerwone dachy, zielone lasy, nad jeziorem baty

To było zawsze z nami, nie może zdradzić, nie może dziwić

Rządzi nienawiść, bądźmy wciąż żywi

I nie ma Ciebie dziś

I widziałem siebie w tej trumnie

Choć one spełniają sny

To patrzę dziś na nie nieufnie

I nie ma Ciebie dziś

I widziałem siebie w tej trumnie

Choć one spełniają sny

To patrzę dziś na nie nieufnie