Suları Taşladım - İskender Paydaş, Engin Altan Düzyatan

Belgrad Ormanları'nda bir gün, tek başıma dolaşıyordum

ve de nilüferler açmış, bir gölün kenarında

bir ağaç dalına oturdum

uzaklara daldım.

kurbağalar sıçrıyordu, böcekler uçuşuyordu

ve de değişik kuşların sesleri kulağıma doluyordu

dedim ki, bu sulara taş atmaya bile kıyılamaz

onları dalgalandırmamalı,

onları uykusunda bırakmalı,

onlar, belki rüyadadır şu anda.

düşündüm ama, güpegündüzdü

sular gündüz uyumazdı

onu daha büyük şairlerimizden öğrenmiştim

o zaman dedim ki

bir küçük taş atsam

onun harelerinde ve halelerinde

acaba neler okur gözlerim?

ve de şiirimin ismi suları taşladım...

suları taşladım ellerimde boğdum seni harelerde

artık yaban gözler görmeyecek yüzünü,

öldün, aşkım dirildi.

boynu bükük kır çiçekleri tutsun yasını

söğütler kamçılasın beni

ellerimle boğdum seni

bir oyuncak kayık battı kıyıda

bir çocuk ağlıyordu

ben sana,

sen kağıttan sandala kıydın,

yapmamalıydın.

çocuk benim gözlerimde hıçkırdı

ben çocuğun avasında haykırdım

bugün durgun suların kalbini kırdım,

kırmamalıydım...

şartmış gibi baharı müjdeliyordu yaban sümbüller

kimeydi bu mutlu haber, nerdeydi?

durgun sular dargın,

batan kayık yorgun

yalnızdım.

kırılası ellerimle sulara mezar kazdım.