Yade Gozashte - Faramarz Aslani

آدم که یاد گذشته هاش میفته

چشمانش از گریه اشکآلود میشه

تصویری از روزهای رفته میبینه

که در اون هر چهره ای نابود میشه

هر پرستویی که به سویی میپره

خبر پایون فصلی رو میبره

هر گل تازه ای که چشم باز میکنه

به خودم میگم که این نیز میگذره

میگذره، میگذره، میگذره، میگذره

کوچه های خاکی طهرون، قدیما

پر ز آواز نشاط بچه ها بود

شهر فرنگی توی اون دنیای کوچک

قصه هاش شیرین ترین قصه ها بود

هر پرستویی که به سویی میپرید

خبر آغاز فصلارو میشنید

هر گل تازه ای که چشم باز مینمود

شاهد روزای خوب کودکی بود

کودکی بود، کودکی بود

کودکی بود، کودکی بود