Wszystko, co dobre - Enson, Igrekzet

Chwila zapomnienia dała ból, o którym nie zapomina się nigdy

Nie uwalnia od niego myśli

Z głowy gołymi rękami je wyrwij

Ta odchylona powiekami mruga do nikogo

Uda polane Rubikonu wodą

Białe fartuchy jak duchy nad głową

A duchem walki nie ma nikogo obok

Dłonie nie mogą, nogi nie mogą

Bolą i bolą

Niemy, tępy gruchot i kopanie o pomoc

Monolog niewinnego ciała o tym, jak boli i jak długo

Krew pod metalem łamie prawa natury

To życie nie ma rytmu, ma melodię aparatury

Jęk to nie jedyny argument, gdy w Tobie odbywa się wojna

Tak się rodzi historia