Szyby - Edyta Gorniak

Pytają wszyscy, skąd jesteś i co robisz

To im wystarczy, że imię jakieś masz

Nie próbuj opowiadać i mówić im o sobie

Bo zamiast ciebie oni widzą twarz

Myślałam wtedy, że nie ma na co czekać

Czas szybko mija, a życie jedno jest

To nie był łatwy gest, mówili, że uciekam

Z biletem w dłoni, w jedną stronę rejs

Co dzień ta sama zabawa się zaczyna

I przypomina dziecinne twoje sny

Chcesz rozbić taflę szkła, a ona się ugina

I tam są wszyscy, a naprzeciw — ty

Zostałam sama, więc piszę długie listy

Pieniędzy nie mam, zbyt mało jeszcze wiem

Poznaję dużo słów, rozumiem prawie wszystko

A świat wygląda, jakby był za szkłem

Codziennie rano przez brudne patrząc okno

Próbuję wierzyć, że przetrze się ta mgłą

Że będę mogła znów naprawdę czegoś dotknąć

I cud się stanie — zniknie tafla szkła

Co dzień ta sama zabawa się zaczyna

I przypomina dziecinne twoje sny

Chcesz rozbić taflę szkła, a ona się ugina

I tam są wszyscy, a naprzeciw — ty

Więc odeszłam…